dinsdag 24 juni 2014

Carsulae - niet te missen

Ik wil heel graag mijn ervaringen delen over de tocht die ik gisteren gemaakt heb, om de volgende reden: Casulae, waar deze blog over gaat, biedt voor elk wat wils. Vooral met kinderen is het een niet te missen avontuur, want die kunnen en mogen overal op klimmen, in het veld rennen en (als er niet teveel andere bezoekers zijn) schreeuwen wat ze willen zonder dat ze iemand storen.

Er staan – afgezien van één gevaarlijke plek – nergens bordjes met verboden of beperkingen. Dit betekent natuurlijk niet dat je niet op ze moet letten want ik raad niemand aan om van een 3 meter hoge muur te vallen, maar er zijn genoeg lagere gebouwen en stenen.


Tijdens je bezoek hangt de geur van de overal in het wild groeiende mentuccia voortdurend in de lucht. In de lente kun je misschien het geluk hebben om de schaapskuddes te zien, begeleid door de herders en hun hond. En als je tijdens je bezoek even wil uitrusten, staan er zitjes in de schaduw van de bomen.

Carsulae ligt vlakbij San Gemini. Als je de afslag neemt op de E45 en dan eerst richting San Gemini rijdt en vervolgens richting Cesi, kom je door de bordjes vanzelf op de parkeerplaats terecht. Vandaar is het een korte wandeling naar de kassa en het documentatiecentrum (en voor die paar kinderen die echt niet van klimmen en buitenspelen houden, is er ook nog een speelkamer met speelgoed).

Carsulae was een Romeins municipium, wat betekent dat de inwoner de burgerrechten van de Romeinen hadden, maar met een zelfbestuur onder gezag van Keizer Augustus. De stad lag aan de Via Flaminia, waarvan de resten de stad in tweeën delen.

Je kwam de stad binnen door de Boog van San Damiano. Oorspronkelijk waren er drie bogen, de middelste waarvan de resten te zien zijn diende voor voertuigen en deze werd geflankeerd door twee kleinere bogen voor voetgangers.

Ik ga niet elk gebouw bespreken want ten eerste kun je ze in elke toeristengids vinden, en ten tweede is het veel leuker om zelf te gaan kijken, maar noemenswaardig is de kerk van Cosmo en San Damiano. Deze dateert uit de 11e eeuw en is gebouwd op de resten van een ander gebouw dat naar schatting 1e of 2e eeuws voor Christus is.



Een ander detail dat vermeldenswaard is, is één van de graftombes. De tombes behoorden vermoedelijk toe aan vooraanstaande burgers van Carsulae en in één van hen werd een loden kist gevonden met daarin het stoffelijk overschot van een jong meisje, met de gouden juwelen nog intact.

Andere interessante gebouwen zijn het Amfitheater, het Forum, de bassins die Carsulae van water voorzagen, Thermale Baden en een serie gebouwen die waarschijnlijk gediend hebben als winkel.


Zoals ik al zei, Carsulae heeft voor elk wat wils, maar als je moeilijk ter been bent zijn de voorzieningen beslist onvoldoende. Ik heb intussen de gemeente San Gemini aangeschreven om te zien of dat kan worden aangepast.  

zaterdag 21 juni 2014

La Festa della Lavanda - Castelnuovo d'Assisi

Vandaag heb ik iets gedaan wat ik eigenlijk vorig jaar al op de planning had: het bezoeken van het Festa della Lavanda in Castelnuovo d'Assisi. Het is een kleine beurs, georganiseerd door Il Lavandeto d'Assisi, die verschillende soorten lavendel kweken.

Naast de indrukwekkende lavendelvelden waren er meer kruiden en planten te bewonderen. De verzameling santolina benam me de adem en de symmetrische kruidentuin was een waar plezier om doorheen te lopen.

Er waren de gebruikelijke keukenkruiden, maar de manier waarop ze ze gesorteerd hebben op kleur of structuur was uiterst aantrekkelijk.

Naast deze keukenkruiden waren er verschillende soorten salie, maar ook hun verzameling basislicum was de moeite waard. De basilico greco trok door de delicate structuur van de blaadjes speciaal mijn aandacht.

Ook voor de aanwezige kinderen was er genoegleuks, er was een kippenhok vol rafelige kippen waaronder twee pluizige kuikens, maar die renden te snel om ze goed op de foto te krijgen. Verder was er een kleine kikkerpoel, maar natuurlijk kwam ik daar net te laat aan en waren alle kikkers al in het water gedoken. 



De kinderen vervolgden hun tocht in het lavendellabyrinth.












Toen alle planten uitgebreid bewonderd waren was er nog een veldje met kraampjes, allemaal met een eigen specialiteit. Lavendel- en kruidenplanten natuurlijk, maar ook mogelijkheden om een workshop te volgen en te leren hoe je lavendelolie of een tisane maakt.









Andere kraampjes hadden handgmaakte maiolica uit Deruta, ambachtelijke manden, schilderijtjes en de mogelijkheid om huisgemaakte lavendellimonade te proberen.













Het goede nieuws: de beurs is er morgen ook nog, en eveneens het weekend van 28/29 juni.





dinsdag 3 juni 2014

Fonti del Clitunno



Een plek waar ik al langer over wil schrijven zijn de Fonti del Clitunno. Gelegen aan de kant van de Via Flaminia, vlak bij het gehucht Pissignano, zou je bijna de ingang missen. En dat zou jammer zijn want ik garandeer je minstens een uur innerlijke rust, natuur en prachtige uitzichten.

 
De Fonti bestaan al eeuwen, getuige Plinius de Jongere die schreef “Ik ben er net geweest, en ik heb spijt dat ik niet eerder ben gegaan.” 1) Naast Plinius zijn er veel schrijvers en beroemdheden bij de Fonti geweest, waarvan Vergilius, Byron en Giosue Carducci waarschijnlijk de beroemdste zijn.
 
 
Natuurlijk zagen de Fonti er in Plinius' tijd niet zo uit als nu. Een aardbeving in 444 heeft het uiterlijk veranderd, maar waarschijnlijk is het nog meer te danken aan de inspanningen van Paolo Campello della Spina, die (rond 1860) de aarde heeft verlegd en de schitterende vegetatie heeft gepland die we nu kunnen zien.





 
 
Ik ben geen plantkundige, dus ik ga niet alle namen van de planten die je er kunt vinden opnoemen, maar je kunt ze gemakkelijk opzoeken op de website van de Fonti. Voor zover ik kon zien waren de bomen imposant en omdat het water zo helder is, kun je de verschillende soorten waterplanten heel goed zien.



 
 
 
 
 
Diezelfde helderheid maakt het mogelijk om de verschillende bodemdiepten te onderscheiden, die je kunt zien door de verschillende kleuren in het water. Op sommige plekken kun je het water zien opborrelen.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Het lijkt net of het water ontspruit aan een rots.




 
 
 
 
 
 
Het kleine eilandje in het midden van het meertje is een heerlijke rustplaats voor de vele eenden en zwanen die het park rijk is (je mag ze voeren als je een zakje voer bij de ingang koopt).




 
 
 
 

 
 
 
Overal in het park staan kleine houten bankjes waar je kunt gaan zitten om van het uitzicht te genieten, of gewoon om uit te rusten in de schaduw van een van de treurwilgen. Ik ben in ieder geval erg dankbaar dat Unesco de Fonti en de nabijgelegen Tempietto (ongeveer een kilometer naar het noorden) op de lijst van Wereld Erfgoed heeft gezet.